Hardlopen is al bijna dertig jaar zijn lust en zijn leven. Maar het afgelopen halfjaar werd dat plezier voor Kees Klijn vergald door verschillende blessures, waarbij het gaandeweg zich liet aanzien dat die chronisch waren. “Uiteindelijk heeft Anja Reijns mij ervan afgeholpen.”
“Hardlopen zit in mijn DNA. Lekker naar buiten toe, de duinen in of op de kunststofbaan van DAK trainen. Daarna voel ik me kiplekker en vol energie. Ik heb jarenlang zonder blessures kunnen lopen, maar sinds een tijd namen de pijntjes toe. Onwillige hamstrings, een pijnlijke achillespees. Gelukkig genas dat vrij snel.”
“Dat werd anders toen ik een maand of drie geleden last kreeg van mijn rechter onderbeen. Dat ging niet over, vooral die knie bleef maar zeuren. De fysiotherapeut haalde de pijn er wel uit, maar als ik ging hardlopen was het binnen een paar kilometer weer helemaal mis.”
“Ik ken Anja Reijns heel lang en ik heb ook vreemde, onverklaarbare dingen met haar meegemaakt. Bovendien is het een aardig en integer mens, zeker geen zweverig type. Toen ik weer eens bij haar was voor een column in de krant, kaartte ik mijn chronische blessure bij haar aan. Anja bood me aan om te helpen.”
“Anja behandelde dat onderbeen met instralen. Dat doet ze met haar handen. Zo’n sessie duurt een kwartier. Die week ben ik een paar keer bij haar geweest ze concentreerde zich puur op mijn knie. En warempel, dezelfde week nog kon ik hardlopen. Eerst een kilometer of vier, daags erna de dubbele afstand. De pijn was weg – en bleef weg. Hoe het kan, ik weet het niet. Maar ik ben er wel zielsgelukkig mee.”
