Anja Reijns is een succesvol paranormaal therapeut en behandelt al jaren mensen en dieren voor allerlei uiteenlopende klachten. Anja: “Eigenlijk is het geen kwestie van wel of niet geloven, want de behandelingen die ik geef zijn juist heel praktisch.”
Anja heeft een wonderbaarlijke gave. Ze kan voelen wat paarden en mensen voelen, waardoor ze erachter kan komen waar een eventuele blokkade zit. Voor haar is het allemaal heel normaal, ze is er als het ware mee geboren. Als klein kind al merkte ze dat ze meer zag en voelde dan de mensen in haar omgeving. Dat uitte zich op verschillende manieren. “Ik voelde me bijvoorbeeld ziek, wanneer een ander in mijn omgeving iets onder de leden had. Of ik zag aura’s om mensen heen als ik in de bus zat.” Later merkte ze dat ze een pijnlijke plek kon genezen door haar hand erop te leggen.
In haar puberteit wilde Anja niets weten van het hele gebeuren. Dat kwam pas later, na de geboorte van haar eerste kind. Ze werd ernstig ziek en balanceerde op het randje van de dood. Ze zei tegen zichzelf: ”Als ik mijn kind mag zien opgroeien, wil ik iets met mijn gave doen.” Wonderbaarlijk genoeg werd ze beter en dus ging ze aan de slag. Ze behandelde niet alleen mensen, maar ook dieren. Vooral paarden. Van “dat zweverige gedoe” houdt ze niet. ‘Voor mij geen kaarsen, wierook of engeltjes op de schouw. ’Haar kennis haalde ze niet uit boeken, maar uit zichzelf. Ze ontwikkelde zichzelf met behulp van haar ‘helderwetendheid’, zoals ze dit zelf noemt.
Onbegrip
Paarden hebben natuurlijk instincten. Het gedrag ligt in de genen opgeslagen. Het is dan ook niets zo gek dat paarden in onze samenleving zo nu en dan gestrest raken en daardoor ziek worden. In kleine ruimtes staan, opgezadeld worden en rondjes lopen in een manegebak behoren niet tot hun natuurlijke gewoontes. Vroeger leefden paarden in kuddes en waren ze vrij om te gaan en staan waar ze wilden. Dreigde er gevaar, dan sloegen ze instinctief op de vlucht. Anja: ‘Een paard staat tegenwoordig de hele dag op stal. Dan wordt hij voor een uur of twee de stal uitgetrokken voor een buitenritje. Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat zijn natuurlijke balans verstoord raakt, waardoor ziektes ontstaan. Darmproblemen als gevolg van stress zijn tegenwoordig veel voorkomende problemen.’
Er kunnen ook moeilijkheden ontstaan doordat eigenaar en paard elkaar niet begrijpen. Anja: ‘Vervelend gedrag ontwikkelt zich nooit zomaar. Geen enkel paard is van nature lastig; het zijn goudeerljke beesten. ‘Een paardenbezitter kan de natuurlijke houding van zijn dier echter wel opvatten als een ondeugd of moeilijk gedrag. Hij vertaalt het in menselijke karaktereigenschappen als jaloezie, haat of treiteren. Daardoor kan hij met de beste bedoeling de verkeerde beslissingen maken. Daar kan een paard vervolgens last van krijgen. ’Door middel van paranormale therapie bekijkt Anja waarom een paard zich op een bepaalde manier gedraagt of wat hij lichamelijk mankeert.
Paarden verstaan
Paranormaal communiceren betekent het overbrengen e opvangen van gedachten, gevoelens en woorden. Zo kun je erachter komen hoe een paard zich voelt. Zijn er vervelende dingen met hem gebeurd bij de vorige eigenaar of waarom is hij zo bang voor een bepaald voorwerp? Anja heeft hiervoor zo haar eigen werkwijze. Eerst kijkt ze of een paard goed geaard is. Anders wordt het lastig om goed contact te leen. Geaard zijn is een term uit de yoga en betekent dat je goed contact hebt met de aarde. In feite geeft het aan of je je thuis voelt in je lichaam en je leven. En dat is niet alleen belangrijk voor je lichamelijke conditie, maar ook voor je geestelijke en mentale gesteldheid.
Anja laat het paard vervolgens in een volte om haar heen lopen. Met haar ogen maakt ze contact met het paard. Hoe dat precies in zijn werk gaat is moeilijk uit te leggen, maar hier toch een poging. Iedereen maakt het zelf wel eens mee. Je belt iemand op die zegt: ‘Hee, dat is toevallig, jou wilde ik net bellen!’ Bij Anja gebeurt in principe hetzelfde, maar gaat het veel verder dan dat. Door een specifieke manier van contact leggen, worden zij en het paard als het ware een. Anja: ‘Wat een paard fysiek en mentaal voelt, voel ik in mijn lichaam. Iedereen en alles om mij heen lijkt te verdwijnen, omdat ik mij volledig op het paard concentreer. Hij moet op dat moment ook niet schrikken, want dan schrik ik ook!’
Met haar ogen kan ze als het ware ook energie overbrengen. Energie voor geneeskracht, balans, ontspanning of een goede doorbloeding, zodat afvalstoffen het lichaam kunnen verlaten. Op die manier komt ze niet alleen achter mentale of fysieke problemen, maar kan ze ook een karakteromschrijving van het paard geven. Vervolgens kan ze naar een oplossing gaan zoeken.
Negatieve stralingen
Naast het paard krijgt ook de stal een behandeling. ‘Stallen opschonen’, noemt ze dat zelf. Paarden zijn heel gevoelig en kunnen heftig reageren op stoorzones in hun stal. Een paard dat heel onrustig heen en weer loopt, kan wel eens last hebben van aardstralen of wateraders die onder de stal doorlopen. Ziekteverschijnselen die maar niet overgaan, kunnen hier ook een teken van zijn. Dit kan ook bij mensen voorkomen. Aardstralen zijn negatieve energiebanen- en velden in de aardkorst. Een waterader is regenwater dat is neergekomen en zich niet via de normale weg, bijvoorbeeld een sloot, verplaatst naar een rivier. Het water is dieper de grond in gezakt en verplaatst zich ook ondergronds. Aardstralen en waterstralen kunnen niet letterlijk worden weggehaald. Wat Anja wel doet is de negatieve energie we halen en er positieve energie voor terug geven. Anja: ‘Ik kijk altijd eerst wat er in een stal aan de hand is. Negatieve energie uit de stal zuig ik als het ware op in mijn lijf en laat het vervolgens mijn lichaam weer verlaten. Dat kan op verschillende manieren: door het met mijn handen eruit te schudden of door mijn handen onder stromend water te houden.
Reguliere zorg
Gemakkelijk is haar werk niet. Toch doet ze het met volle overgave. Anja: ‘soms vraag ik me af: is dat nou echt nodig? Ik heb wel eens paarden gezien die geestelijk in een hele slechte staat waren. In de ogen van die paarden was hun verdriet duidelijk te lezen. Toch ben je blij als je de pijn van die paarden kunt verlichten.’
Anja benadrukt wel dat het stuk genezen dat zij doet bedoeld is als ondersteuning van dierenarts of veearts. Anja: ‘Ik zeg ook altijd: ga eerst naar de dierenarts. Ik kan geen ziekten genezen, maar kan wel het genezingsproces versnellen. Iemand die kanker of aids heeft kan ik niet beter maken, maar ik kan wel helpen bij bijvoorbeeld een chemokuur.’
Onbehandelbaar
Paardenbezitter Semira Norman uit Haarsteeg kwam begin dit jaar in contact met Anja. Anderhalf jaar geleden kocht ze haar vijfjarige paard Rocky. Die vertoonde in de tijd daarna steeds meer gedragsproblemen. Semira: ‘Rocky deed hele rare dingen. Als ik hem in de wei zetten, wist hij niet wat hij moest doen, dan raakte hij helemaal in paniek. En ook op stal als hij vaststond met halster en halstertouw kon hij helemaal door het lint gaan. Een keer raakte hij zelf zo overstuur dat hij zijn kaak brak. Als ik hem bereed, steigerde hij vaak en ging gewoon ineens stilstaan. En wat ook heel lastig was: hij liet zijn tong steeds uit zijn mond hangen. Ik raadpleegde meerdere mensen, maar niemand wist een oplossing. Een aantal maanden geleden las ik een artikel over Anja en ik maakte een afspraak. ‘Toen Anja hem een ‘behandeling’ gaf, kwam naar voren dat het paard zich behoorlijk ongelukkig voelde. En hij had weinig vertrouwen in mensen. De echte oorzaak is vaak lastig aan te wijzen. Feit was wel dat het paard bij de vorige eigenaren haast altijd de hele dag op stal stond, waardoor hij als het ware in een isolement raakte. Dat uitte zich, later bij Semira, in heel bizar gedrag. Semira: ‘Neem de paniekaanvallen in de wei. Waar een ander paard een wei ziet als een beloning, iets waarin hij zich lekker uit kan leven, zag Rocky het als een bedreiging. Hij wist gewoon helemaal niet wat hij met die vrijheid aan moest, omdat hij dat gevoel nooit gekend heeft. ’Hoofdzaak was hem het vertrouwen in mensen terug te geven. Hij moest begrijpen dat de mensen om hem heen geen bedreiging voor hem vormden. Na een drietal behandelingen kon Semira al resultaat zien: ‘Hij werd steeds braver tijdens het rijden. Als ik eerst iets van hem vroeg, bijvoorbeeld om een volte van tien meter te rijden, dan flipte hij helemaal. Nu kan hij soms nog moeilijk doen, maar kan ik hem beter geruststellen. Dan loopt hij daarna gewoon weer verder. Ook hangt hij nu zijn tong niet meer uit zijn mond.
Horsimo, jaargang 2, nummer 11
